تأثیر فعالیت استقامتی بر بیان mir-۱ عضلات اسکلتی کُند و تند انقباض در رت های نر نژاد ویستار

زمینه و هدف: microrna-1 (mir-1)، در فرآیندهای سلولی متفاوتی درگیر است، اما هنوز تأثیر فعالیت استقامتی بر بیان آن در عضلات اسکلتی تند و کُند انقباض روشن نشده است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر یک دوره فعالیت استقامتی بر بیان mir-1 عضلات اسکلتی کُند و تند انقباض در رت های نر نژاد ویستار انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 14 رت با وزن 20±113 گرم تحت شرایط کنترل شده (آزمایشگاه حیوانات دانشگاه تربیت مدرس، سال 1392) نگهداری و بعد از آشناسازی (با وزن 24±231 گرم) به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (7 سر) و تجربی (7 سر) تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه استقامتی (30 متر در دقیقه، 50 دقیقه در هر جلسه، 6 جلسه در هفته به مدت   14 هفته) را روی تردمیل اجرا کرد و 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه، همراه با گروه کنترل، بیهوش و تشریح شدند، سپس عضله نعلی و edl آنها خارج گردید. با استفاده از روش           real time-pcr، سطح بیان mir-1 اندازه گیری شد. در ادامه، داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری تی، ارزیابی و مقایسه گردید. یافته ها: طبق نتایج آزمون تی، میانگین بیان mir-1 عضله نعلی و edl گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در اثر 14 هفته تمرین استقامتی به ترتیب 48/4 و 77/2 برابر افزایش یافت که این افزایش در سطح 01/0p<، معنی دار بود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد فعالیت استقامتی باوجود تفاوت در ایجاد نوع تنش عضله و خصوصیات تار عضلانی، تأثیر مشابهی بر بیان mir-1 عضلات تند و کُند انقباض دارد.